De lens als filter: Het gevecht tussen perceptie en werkelijkheid
De laatste ontwikkelingen in hoe er wordt omgegaan met informatieconsumptie schokken mij diep. Big Tech heeft veel meer controle over wat ik zie—en hoe vaak ik het zie—dan ik me ooit realiseerde. Door tijd door te brengen op platforms zoals Instagram, word ik voortdurend overspoeld met meningen, nieuws en ‘call to actions’. Pas toen ik andere platforms zoals Mastodon en Bluesky ging gebruiken, merkte ik hoe overprikkelend en manipulatief Instagram werkelijk is.
Wat we zien, horen en lezen, komt natuurlijk nooit neutraal binnen. John Berger schreef in zijn boek Ways of Seeing(1972) al over hoe visuele perceptie beïnvloed wordt door culturele, historische en ideologische factoren. In de bijna 50 jaar sindsdien is de situatie alleen maar extremer geworden. Het internet is geen vrije ruimte; het wordt gedreven door Big Tech, die niet alleen controleert wat ik zie, maar ook hoe vaak en vanuit welk filter. De macht van deze bedrijven is nauw verweven met politiek-economische macht, wat de urgentie vergroot om weerstand te bieden tegen deze manipulatie van perceptie.
Als kunstenaar laat ik me inspireren door denkers zoals Gilles Deleuze, die stelt dat onze wereld één groot microkosmisch heelal is, waarin alles met elkaar in verbinding staat en onderhevig is aan een voortdurend veranderende, dynamische realiteit. Dit betekent dat meerdere werkelijkheden naast elkaar kunnen bestaan—werkelijkheid is vloeibaar.
Met mijn werk wil ik deze vloeibaarheid zichtbaar maken. De lens van mijn camera biedt mij de mogelijkheid om de relatie tussen perceptie en werkelijkheid bloot te leggen, en om te experimenteren met de manieren waarop verschillende werkelijkheden naast elkaar kunnen bestaan. In een wereld waarin perspectieven vaak rigide en ondoordringbaar zijn, probeer ik ruimte te creëren voor alternatieve visies. Want wat zou er kunnen gebeuren er als we onze percepties bewust ontwrichten en ruimte maken voor nieuwe werkelijkheden?
